Ben çok küçükken babam masamın üzerine koymam için şeffaf bir oyuncak vermişti bana, üzerinde DÜŞÜN yazan şeffaf bir oyuncak. Oyuncak diyorum, çünkü küçüktüm ve ben onu oyuncak olarak yaşamıma dahil etmiştim, çünkü o zamanlar ne kadar anlamlı bir oyuncak olduğunun farkında değildim, sadece bir oyuncaktı benim için. Büyüdükçe anlamını keşfettiğim bir oyuncağa dönüştü. Şimdi hala çalışma masamın üzerinde duran bu oyuncak bana yaşamdaki en önemli aktivitenin düşünmek olduğunu hatırlatan en önemli hatırlatıcımdır.

Şimdi bu da nereden çıktı diyenleriniz olabilir. Hemen anlatayım, nerden çıktığını. İnsan potansiyeli ile ilgili çalışırken, insan potansiyeli denilen şeyin aslında insanın “etkin” düşünme gücünün ta kendisi olduğunu fark ettiğimde çıktı bu hikayem ortaya. Etkin olmayan düşünme gücü olur mu diye sorarsanız, takılıp kaldığımız şeylere odaklanıp, gergin ve verimsiz düşünme biçiminin bütün zihnimizi kaplayıp sardığı, kendimizi düşünceler içinde boğulmuş ve son derece verimsiz hissettiğimiz zamanları bir düşünmenizi öneririm.

İnsan potansiyeli sözünü son yıllarda sıklıkla duyuyoruz. Zaman zaman kimilerimizin kulaklarına çok fazla teknik, çok fazla süslü, ya da çok fazla havalı gelse de, “insan potansiyeli”nden söz edenler, bilerek ya da bilmeyerek, yadsınamayacak bir gerçeğin kelimelere dönüşmüş halinden söz ediyorlar.

Potansiyel sözlükçede ne demek acaba? TDK tanımı ile bakınca bakın neymiş: gizli kalmış, henüz varlığı ortaya çıkmamış olan, gelecekte oluşması ve gelişmesi mümkün olan, kullanılmaya hazır yetenek. İnsan potansiyeli de insanda gizli ve ortaya çıkması mümkün olan her şey demek. İnsan potansiyeli öyle güçlü bir şey ki, Guiness rekorları sürekli yenileniyor, bir sonraki yıl nelerin rekoru kırılacak, kim kaç metreyi kaç saniyede koşacak, kim nerelere tırmanacak bilen yok, çünkü ne kadar potansiyel açığa çıkar, kestirebilen yok. Dünya bir kaç zaman sonra nelerin keşfedilip yaşama geçirildiği bir yer olacak onu zaten bilen hiç yok.

Madem bu kadar güçlü bir şeylerden söz ediyoruz, neden ortaya çıkması her zaman mümkün olmuyor sizce bu potansiyelin? Bence yaşama sıradanlaşmış alışkanlıklar ve tabiri caizse, günlük telaş pencerelerinden baktığımız için böyle bir potansiyelin varlığını bile unutuyoruz da ondan. Potansiyeli ortaya çıkaracak en önemli faaliyet olan “düşünmeye” fırsatımız bile olmadığına inanıyoruz da ondan. Önümüze gelen her şeyi, otomatik sistemlerden halletmeye çalışıyoruz da ondan. Düşünebilme zamanlarını etkin olmayan, bizi bir sarmalda tutan düşüncelere, kızgınlıklara, gerginliklere, takılıp kaldığımız noktalarda daha fazla takılıp kalmaya yönelik düşünmeye ayırıyoruz da ondan.

Mezunu olduğum Erickson Koçluk Okulu Türkiye temsilcisi sevgili Denge Merkezi tarafından geçen yıl İstanbul’da düzenlenen World Game toplantısında konuşmacılardan biri, düşünmek çok önemli bir faaliyettir demişti. Gerçekten de öyle, potansiyeli açığa çıkarma çabası ile insana kalori harcatan, zorlayan ve geliştiren çok önemli bir faaliyet.

Gelin iş ve özel yaşamlarımıza şöyle bir bakalım; Zamanımızın ne kadarını sadece düşünmeye ayırıyoruz? Acaba ne kadar süreyle otomatikleşen yaşamdan uzaklaşıp, gerçek farkındalıkla düşünme aktivitesi yapıyoruz? Düşüncelerimizin ne kadarı şimdi ve gelecekte yapabileceklerimiz ve yapmak istediklerimize odaklı, ne kadarı sadece sorun ve sıkıntılara, geçmişte başımıza gelen aksiliklere takılıp kalıyor? Cevaplar her ne olursa olsun, kalori harcatıp geliştiren, gerçek potansiyeli ortaya çıkaran düşünmeye kısacık bir zaman daha ayıracak olsak bize ne sağlar?

Bu haftanın konusu bu soruların cevapları üzerine düşünmek olsun mu, ne dersiniz?

Mutlu haftalar…