Zavallı bardakçık hiç aklına gelir miydi bunca konuşmaya konu olacağın, iyimserlik, kötümserlik gibi bakış açılarını açıklamakta tüm dünyaya yardımcı olacağın?

Nedense kendimizi dar alanlara sıkıştırmayı severiz. Yarım bardak su görünce söylenen yarısı dolu, yarısı boş yorumlarına bakarak tanımlar yapmaya çalışırız. Bu sıkıştırmaların gün gelip yaşam alışkanlığımız haline geldiğini, kendimizi gün geçtikçe zora soktuğumuzu fark etmeyiz.

Adı üzerinde alışkanlık, yani fark edip düşünmeden otomatik sistemden çıkan, yani nefes almak kadar kendiliğinden olup biten şeyler söylediklerim.

Alışkanlıklarımız bazen yaptıklarımız, bazen düşünce biçimimizle gösterir kendini. Her akşam diş fırçalamak, her sabah aynı yoldan işe gitmek, her gün düzenli spor yapmak, ayakkabının önce sağ tekini giymek, her akşam yatınca günü gözden geçirmek, zihnimizin içinde negatif düşüncelerin daha fazla dolaşması ve daha niceleri hepsi de yaşam boyu geliştirdiğimiz, tekrarlarla öğrendiğimiz alışkanlıklarımız.

Bütün bunlarla zavallı bardakların ne alakası var diyeceksiniz, işte söylüyorum: Eğer geliştirdiğimiz düşünce alışkanlıklarımızdan bir tanesi bardaktaki suyu gördüğümüzde, yarısı boş demeyi aklımıza getiriyorsa, önce eksikleri fark etmek yönünde bir alışkanlık sahibi olma ihtimalimiz yüksek. Bardağın yarısının su ile dolu olduğu ise ilk gözümüze çarpan ve fark ettiğimiz, o zaman iyi ve yolunda gidenler daha odakta demek olabilir. Net bir şekilde söylemeliyim ki, sürekli ilk düşünce biçimini seçenler için hayat biraz zor olabiliyor. Odakta hep eksikler ve eksik gidenler olduğunda, iyi ve yolunda gidenlerin dikkat çekmesi ve fark edilmesi zorlaşıyor. Diğer yandan, sürekli doluları görmek de çok gerçekçi gelmiyor kulağa. Hele ki insan sistemi öncelikle negatifleri fark etmeye göre programlanmışken.

Düşünce biçimlerinden bir tanesi çok zorlayıcı, diğeri de çok kolay değil, peki şimdi ne yapmalı? Bardağın dolu veya boşluğuna takılmadan ortada ne varsa, artısıyla, eksisiyle onu görmeye çalışarak başlamak lazım diye düşünüyorum. Mesela, bizim örnekte bir bardak var, içinde de bir miktar su. Ne kadar suya ihtiyacımız olduğunu fark etmeye yetecek kadar bilgi tam da orada duruyor.

Mevcut durumda olup bitenle yola çıktığımız zaman, tam olarak neye ihtiyacımız olduğunun tespiti de kolaylaşıyor. Bu tespitin hemen ardından o ihtiyacı gidermek için olasılıkları araştırmak daha da çabuk oluyor. Üstelik, sadece mevcut durumu irdelediğimizde, belki de hemen bardağın yanında duran bir sürahi dolusu suyu görmek ve ihtiyaca göre doldurabilmek mümkün hale gelebiliyor.

Bu ve benzeri bakış açıları yaşam boyu öğrenip geliştirdiğimiz birer düşünce biçimi alışkanlığı olduğuna göre ve ister davranış alışkanlığı olsun, ister düşünce biçimi alışkanlığı, bütün alışkanlıklar biz istersek değişebileceğine göre, siz hangi alışkanlık tarafında olmak ve orada kalmak istersiniz?

Bu hafta biraz düşünce biçimi alışkanlıklarınızı keşfetmeye ve sürekli alıştığınız şekilde düşünüyor olmanın yaşamınızı nasıl etkilediğini fark etmeye ne dersiniz?