Mutluluk projelendirilir mi? Cevap evet, çünkü bir çok ülkede mutluluk projeleri yapılıyor. Projeler hem bireysel, hem de sosyal mutluluğu destekliyor. Mutluluk projeleri kişiler tarafından uygulandığı gibi, zaman zaman kurumlar da kurum içi projeler düzenliyorlar. Projelerin içinde birden çok aktivite yer alıyor ve tam bir alışkanlık oluşuncaya kadar bu pratikler tekrar ediliyor; mesela 21 gün, mesela 30 gün, mesela 365 gün boyunca. Pratikleri eğlenceli hale getirmek, kendine uyarlamak, farklılaştırmak, zenginleştirmek proje sahibinin kontrolünde.

Mutluluk projelerinin içinde yer alan bazı pratikler şöyle:

• Yaşamda aksayan şeylerin varlığını göz ardı etmeksizin, küçük veya büyük iyi gidenlerin de odakta tutulduğundan emin olmak ve bunları günlük olarak takipte tutmak.
• Yaşamın içinde yer alan ve katkı sağlayan insanlara teşekkür etmek. Bunu mümkün olduğunca yüz yüze, mümkün olmayan durumlarda yazılı olarak yapmak, ama bir şekilde yapıldığından emin olmak.
• Yaşamın kendisine teşekkür etmek. Yaşamın içinde fark edilen yolunda giden şeyler için yaşamın kendisine teşekkür etmek, şükretmek.
• Sevdiğimiz ve bizim için değerli insanlara onları sevdiğimizi ve bizim için değerli olduklarını söylemek.
• Yardımlaşma. Bildiğimiz yardımlaşma elbette çok değerli. Daha farklı olarak da, yardım ettiğiniz kişinin sizin yardım eden kişi olduğunuzu bilmediği yardımlaşma. Mesela herhangi bir yerden alışveriş yaparken fazladan bir şeylerin parasını ödeyip, o şey her neyse ismini dükkanın içindeki panoya yapıştırıp çıktığınız bir durum. Siz gittikten sonra ihtiyacı olan birileri o panoya bakıp, ihtiyacına uygun olan bir şey varsa sadece o kağıdı alıp kasaya vererek herhangi bir para ödemeden ihtiyacını karşılamış oluyor.

Dün kızımla sohbet ederken, biz bunları ne yaparak yaşamımızda sürekli kılsak dedik ve özellikle farklı yardımlaşma pratikleri üzerinde konuştuk. Dedik ki bir şeyler alırken ilave alınanları bir panoya iliştirebileceğimiz uygulamalar burada da olsa, marketlerde, café’lerde, pastanelerde. Ardından ilk aklımıza gelen cümle, olmaz ki, ihtiyacı olmayanlar da kullanırlar o asılanları oldu. Sonra ne kadar sıkı kalıplarda kaldığımızı fark ettik ve belki de bu bir inanç ve denemeden bilmek imkansız dedik.

Bunu fark ettikten sonra, kalıplaşmış düşünce biçimlerinden kurtulup, daha da farklı neler yapabiliriz diye konuşmaya başladık ve kızım, üzerinde düşündüğü bir fikirden bahsetti. Hayalleri olan ancak paraları veya uygun imkanları olmadığı için o hayallerden vaz geçmek zorunda olan insanların o hayallerini destekleyecek bir şeyler yapmak istediğini anlattı. Bu fikri ona düşündüren, tanıdığı birinden bahsetti; liseden sonra okuyamamış, maddi imkanları çok da iyi olmayan, ama yazar olmak isteyen birisi, onu destekleyecek bir şeyler olsa ve yazma hayalini gerçekleştirebilse, kendisini ne kadar iyi hissedeceğini düşündüğünü anlattı.

Sonra bu hayali detaylandırmak ve yapılandırmak üzere çalışmaya karar verdik. Şimdilik bir anne kız hayali, ama bakarsınız günün birinde yaşama geçen ve mutluluğu destekleyen bir projeye dönüşüverir.

İyi biliyoruz ki mutluluk fark ettikçe ve paylaştıkça daha güzel, o zaman bir yerlerden başlamak ve sonra da sürdürmek lazım. Belki bir mutluluk projesi yaratmak ve onu da paylaşmak lazım. Belki sadece üzerinde düşünmek bile bir başlangıç. Ne dersiniz?

Mutlu haftalar…