Hayal etmek ve bir şeyleri tasarlamak için düşünmek geleceğimizi yaratan iki önemli eylem, korkarım koşuşturma, tempolu dünya içinde ihmal de edilebilen iki önemli eylem. Oysa insanı insan yapan en temel özellikler sözünü ettiklerimiz.

Bir Pazar günü birlikte salep içerken kızım sordu, anne 5 yıl sonra neler olacak bir hayal etsene, ama hepimizi hayal et, ailemizi, büyük ailemizi, kendini, neler görüyorsun? Bu soru benim yıllarca işe alım mülakatlarında sorduğum, sonra koçluk yaparken çok severek kullandığım bir soru olmasına karşın, kızım bana sorunca çok heyecanlandım, sonra hayal etmeye başladım.

Biliyorsunuz, beynimiz ne dersek onu yapmaya hazır, hayal et deyince, hayal etmeye başlayıveriyor. Hayal ettiği şeyi netleştirdikçe, görüntü daha anlaşılır hale geldikçe o görüntüyü oluşturmak ne kadar mümkün, nasıl olursa o görüntüye doğru giderim diye ister istemez düşünmeye başlıyor insan.

Hayaller bana kalsın, ama bir salep içimlik sürede gözümde canlananlar, kızımın kendi gözünde canlananlarla ilgili paylaşımları sanki rengârenk bir gelecek resmi yarattı gözümün önünde. Onunla konuştuklarımızdan hareketle kafamda bir şeyler oluştu, sonra onlar üzerinde düşünmeye biraz vakit ayırdım, belki de bir şeyleri hayata geçireceğim.

Aslında sistemimiz bu kadar basit çalışabiliyor, tabii istersek. “İstersek” ve “seçersek” en kritik sözcükler, en işe yarayan, ama en kolay dikkatten kaçan. Beynimiz mi bizi yönetiyor, biz mi beynimizi sorusuna yönelik bilgileri çok yerde araştırdım, okudum, üzerinde çalışmaya da devam ediyorum. Aslında ikisi de doğru, beynimiz bizi otomatik taraftan yönetmek konusunda süper bir donanıma sahip, bu konuda gerekli programlar içinde var. Ama biz de onu yönetmek konusunda istek ve seçim hakkına sahibiz. Kontrol bize geçtiğinde onu yöneterek çok güçlü ve tam da istediğimiz şeylere doğru harekete geçmek son derece mümkün.

Kontrolün bize geçmesini sağlayan ne o halde? Sadece düşünmek, hayal etmek, soru sormak, cevapları üzerinde kafa yormak, ne istemediğimizi bilmenin yanı sıra istediklerimizden de haberdar olmak, odaklanmak, netleşmek, zihnimizdeki karışıklıkları açmak ve netleştirmek. İşte bunlar olduğunda otomatik sistemleri ihtiyaç anında kullanılmak üzere beklemeye alıp, istek ve seçimlerimiz çerçevesinde kendi yaşamımızı yapılandırmaya başlıyoruz.

Hadi ben de sizlere sorayım, 5 yıl sonra yaşamınızda nelerin olacağını hayal ediyorsunuz, bu olacak şeyler yaşamınıza neler katar, kendinizi nasıl görürsünüz bu resmin içinde? Var mısınız üzerinde düşünmeye, hayal kurmaya, sonra da o hayalin belki tamamından, belki de bir kısmından bir şeyleri seçip hayata geçirmek üzere harekete geçmeye?

Unutmamak lazım, hayaller olmasaydı, bugünü yaşamak mümkün olmazdı, bunu da akılda tutarak zaman ayırmak lazım hayal kurmaya ve düşünmeye, belki günde 5 dakika, belki de 55 dakika. Ne dersiniz hayal zamanları yaratmaya?