Bugün trafikte yol alırken sağımdan solumdan geçen arabalara baktım, kendi kendime dedim ki her ne olursa olsun, benim arabamın kapladığı alan bana ait ve o alandan ben sorumluyum. Sonra bu düşüncemi kendime çevirdim ve sordum, acaba benim kapladığım alan ne kadar? Sağımdan solumdan geçen onlarca yüzlerce insan varken, ben ne kadarlık bir alana sahibim? Ve sonra dedim ki kendi kendime, benim kapladığım alan fiziksel büyüklüğümden ne kadar bağımsız aslında, fiziksel büyüklüğüm ne olursa olsun, kapladığım alanın büyüklüğünden de ben sorumluyum. İstersem yüzlerce metrekarelik bir alan, istemezsem de, kendi büyüklüğümden bile küçük bir alan. Hepimiz için geçerli bir benzetme bu aslında. Eğer kapladığımız alanı büyütme sorumluluğunu üstlenirsek, bu alanı tanımlarsak ve sonra da üzerinde çalışmaya başlarsak, ortaya çıkacak güzel sonuçları hayal etmek bile beni çok heyecanlandırıyor. İnsan öyle bir varlık ki, öyle güçlü bir potansiyele sahip ki, isterse öyle güçlü şeyler yaratabilir ki, bunlar ortaya çıktığında kendisi bile şaşırabilir.  Fiziksel olarak küçücük beyinlerin yarattığı şu koskoca dünyaya baksanıza, imkânsız denecek birçok şey imkânlı halde. Kritik olan sadece şu: Kendimize sormak, ben burada neden varım, neler yapabilirim, yaptıklarım beni ve çevremi nasıl destekler ve güçlendirir, benim sağlayacağım bir ufacık katkı, kimleri nasıl etkiler; sonrası çok kolay ve çok heyecanlı; değişen, gelişen ve dönüşen bir yakın çevre, sonra toplum, sonra ülke ve hatta sonra da dünya.

Hadi bugün soralım kendimize, kapladığım alan ne kadar, kaplamak istediğim alan ne kadar?

Güzel hafta sonları…